Acontece todos os sábados ás doce do mediodía, cando un tenta apurar o quinto ou sexto sono na cama. Starsailor, unha banda pouco popular dos restos do brit-pop, comeza a soar a través dos muros até que salto fóra do colchón. Ao meu veciño, atrapado no ano 2001, débolle non perder a fin de semana descansando entre sabas. O ritual sucédese con puntualidade británica semana si e semana tamén, e o volume é tan notable que xa aprendín a cantaruxar as súas cancións favoritas. Mesmo sei que nos últimos meses ampliou a súa discografía: debéronlle agasallar os discos de The National e La Bien Querida, pero sempre, indefectiblemente, acabamos retornando as cancións de Starsailor que, a base dese traballo de percusión auditiva pouco subliminar, xa son capaz de asubiar baixo a ducha.
Segue lendo:
Aquí
No hay comentarios:
Publicar un comentario